Nadmierne wymagania stawiane osobom niepełnosprawnym przez sytuacje życiowe nazywamy barierami (Seelman, 1995; za: Kowalik, 2007). Jeśli mówimy o barierach, które pojawiają się na drodze osoby niepełnosprawnej, większość z nas ma przede wszystkim na myśli bariery architektoniczne – brak podjazdu, brak windy, zbyt wysokie krawężniki itp. Ma to związek z tym, że myśląc o osobie niepełnosprawnej większość z nas ma na myśli osobę poruszającą się na wózku, poruszającą się o kulach itp., czyli osobę z niepełnosprawnością narządu ruchu.
Natomiast przyczyny niepełnosprawności większości osób są zupełnie inne – podłoże somatyczne, neurologiczne, psychiczne itd. Oprócz architektonicznych i fizycznych barier, osoby niepełnosprawne muszą radzić sobie również z barierami psychologicznymi i społecznymi – i to te są najtrudniejsze do usunięcia. Bariery fizyczne, które osoby niepełnosprawne pokonują w środowisku zewnętrznym to jedno, natomiast te bariery, które tkwią w samej osobie niepełnosprawnej, a także w mentalności innych ludzi i stereotypach, to drugie.
Zaakceptowanie swojej niepełnosprawności, zaniżone poczucie własnej wartości, trudności i lęk związany z powrotem do środowiska społecznego po długiej rehabilitacji, pobytach w szpitalu – z tym osoba niepełnosprawna musi najczęściej radzić sobie sama. Dużą rolę spełnia tutaj otoczenie społeczne, wsparcie ze strony innych osób, rodziny, przyjaciół, ale także organizacji pozarządowych i innych instytucji.
Integracja, aktywizacja społeczna i zawodowa osób niepełnosprawnych to cel wielu działań realizowanych przez organizacje pozarządowe, które w ten sposób również włączają się w proces wyrównywania szans osób niepełnosprawnych, przełamywania psychologicznych i społecznych barier, prób zmiany mentalności osób pełnosprawnych i pracodawców w stosunku do osób z niepełnosprawnością.
Bardzo dobrym przykładem przełamywania tych barier i pokazywania, że osoby niepełnosprawne, mimo swoich ograniczeń, mogą na równi z osobami pełnosprawnymi uczestniczyć w życiu społecznym i zawodowym, są osoby uczestniczące w realizowanym przez nas projekcie „Pełno(s)prawni na rynku pracy…”.
Są to osoby, które postanowiły coś w swoim życiu zmienić, starają się coś robić i pomimo swojej niepełnosprawności postawiły sobie za cel podjęcie pracy. W działaniach tych wspierają ich przede wszystkim trenerzy pracy, którzy indywidualnie pracują z uczestnikami projektu, wspólnie starają się przełamywać pojawiające się na ich drodze bariery i osiągnąć założony cel. Wielu uczestnikom już się to udało, odnieśli sukces i podjęli pracę. Zachęcamy również inne osoby niepełnosprawne do zrobienia tego pierwszego kroku, zapraszamy do kontaktu z nami i uczestnictwa w kolejnym projekcie, który realizujemy, w którym wspieramy osoby niepełnosprawne na rynku pracy – „Trener Pracy moją szansą! – program aktywizacji społeczno-zawodowej osób niepełnosprawnych z terenu woj. opolskiego i śląskiego”.
Więcej informacji na ten temat znajdziecie na naszej stronie internetowej w zakładce Projekty.
Źródła:
Kowalik, S. (2007). Psychologia rehabilitacji. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
http://www.pan.poznan.pl/nauki/N_307_04_Kowalik.pdf
http://horyzonty.stargard.pl/bariery-na-drodze-rozwoju-osob-niepelnosprawnych/
Autorka: Małgorzata Bastrzyk
Trener pracy osób z niepełnosprawnością w Opolskim Centrum Wspierania Inicjatyw Pozarządowych
Poprzedni
Generator