Na początku mojej pracy w Projekcie „Pełnosprawni na rynku pracy-program aktywizacji społeczno-zawodowej osób niepełnosprawnych z woj. Opolskiego”, jeden z moich beneficjentów zadał mi pytanie: „Panie Mateuszu, jest Pan naszym trenerem, czyli jesteśmy zawodnikami Pana drużyny?”. W tamtym momencie, nie zdawałem sobie sprawy, jak ważne jest to pytanie w ustaleniu relacji na linii trener pracy-beneficjent projektu.
Oczywiście odpowiedź moja była, że „tak, jesteśmy drużyną!”. Z czasem jednak myślę, że brakowało w tej odpowiedzi większych przemyśleń.
Z upływem czasu to pytanie coraz częściej powraca do mnie. Podczas studiów często słyszałem zdanie, „żeby móc pomagać ludziom, zdefiniuj na początku siebie, bez tego nawet nie zabieraj się za pomoc”. No właśnie, to w jaki sposób można zdefiniować pojęcie „trener pracy” ? Czy rzeczywiście beneficjenci są zawodnikami mojej drużyny?
Kiedy wpisuje się słowo „trener” w wyszukiwarkę internetową, to większość stron (informacji) oscyluje w tematyce sportowej. Myślę, że jest to pewnego rodzaju podpowiedź, w określeniu terminu poświęconemu niniejszy artykuł.
Bo przecież „trener” w żargonie sportowym, to osoba która nadzoruje przygotowania swojego podopiecznego bądź drużyny do zawodów. Trener nigdy nie pracuje sam. Przenosząc to na grunt naszego projektu, trener pracy jest to osoba, która ma za zadanie utworzenie zespołu, opartego na obopólnym motywowaniu, integracji i pełnym rozwoju. Członkami zespołu są przede wszystkim beneficjenci (nasi zawodnicy), ale również osoby wspomagające pracę trenera np. organizację przyjmujące osoby niepełnosprawne na wolontariat (dalsi trenerzy). Zadania te, zmierzają przede wszystkim do wspólnej wygranej, jaką jest w przypadku naszego projektu znalezienie pracy.
Należy pamiętać również o tym, że „samo zwycięstwo nic nie znaczy, trzeba umieć je wykorzystać” (cyt. za Napoleonem Bonaparte). I właśnie w tym zadaniu, przede wszystkim trenerzy pracy osób niepełnosprawnych mają najwięcej pracy. W umiejętnym poprowadzeniu swoich beneficjentów, żeby po tych dwudziestu miesiącach wspólnej i nie zawsze łatwej pracy, stali się oni sami dla siebie „trenerami”.
Tak więc wydaje się, że porównanie trenera pracy do trenera sportowego, nie jest użyte zbyt przesadnie. Obydwaj trenerzy, przede wszystkim zmierzają w swojej pracy do dobra podopiecznych. Największym sukcesem określają oni moment, kiedy ich podopieczni co raz mniej ich potrzebują.
Tego sobie, trenerom pracy i wszystkim beneficjentom projektu „Pełnosprawni na rynku pracy…” serdecznie życzę.
Mateusz Kołtowski – W Projekcie „Pełnosprawni na rynku pracy – program aktywizacji społeczno-zawodowej osób niepełnosprawnych z woj. Opolskiego” pełni funkcję trenera pracy.